Stronger, smarter and loved more than you know!
Door: Nienke
Blijf op de hoogte en volg Nienke
05 April 2013 | India, Pondicherry
Dit verhaal zit al heel lang in mijn hoofd. Een verhaal over de jongens van de transitschool, van het Don Bosco Boys Home. Ik draag dit verhaal op aan alle jongens die hier wonen, en waarmee ik hier samenleef.
Jullie 100 jongens..
Met elk je eigen verhaal
Bij elkaar op dezelfde plek
Samen delen in een nieuw verhaal
Voor even maak ik daar deel van uit
Een kijkje in jullie leven, en waar ik kan doe ik mee
Dag in dag uit in het vaste ritme van de bel
Met alles wat daarin word verwacht
Zoveel fantasie, ideeën enthousiasme en kracht,
Zo veel bewondering voor jullie!!
Dag in dag uit staan de jongens om 6 uur naast hun bed. Wassen, schooluniform aan en haren netjes gekamd, klaar voor de mis. Dan ontbijt en naar school. Na een lange dag school terug naar het Boys Home, eventjes sporten met zijn allen. Dan moet er schoongemaakt worden in huis en op het terrein. Na het schoonmaken snel onder een koude plens water en dan op naar het leslokaal om te studeren. Na een uur studeren nog eens 40 minuten Engelse les volgen (door Eva en mij gegeven). Tijd voor het nieuws en daarna het avondeten, na t eten de krant lezen 10 minuten en dan de rozenkrans bidden en naar bed.
In het weekend gelukkig wat meer tijd tussendoor.. maar een strak ritme altijd geleid door de bel is er altijd. En dat in een huis met 100 jongens samen. Er zijn twee grote slaapzalen, er zijn maar twee begeleiders (de father en begeleider) weinig eigen ruimte, aandacht en eigen tijd.
Ik vind het een heftig programma, ik kan me er soms moeilijk in voegen, het voelt zo alsof je geleefd word in een regime, zonder eigen wil. Zo voel ik het, ik ben zo anders gewend! Ik ben zoveel vrijheid, liefde, ruimte, mogelijkheden gewend.. Maar hoe zien de jongens dat? Als ik naar ze kijk heb ik zo diep respect voor ze. Ik schaam me soms dat ik er moeite mee heb, of als ik moe ben en het liefst even iets oversla.. Ik ben hier maar een paar maanden.. de jongens leven hier echt, tot ze groep 8 voorbij zijn en naar een ander Boys Home gaan of iets anders gaan doen…
Misschien zijn ze niet anders gewend, de rijkdom, de vrijheid, de liefdevolle opvoeding met alle warmte liefde en ruimte hebben sommige jongens misschien wel nooit gekend.
Zo is er een super enthousiast en lief jongetje, Mutu, die toen hij drie was tijdens de tsunami alles en iedereen is verloren. Hij is gevonden bij een busstation en niemand weet iets over hem, hij is vanaf zijn 3e hier opgevangen. Of Hare Krishnan; zijn beiden ouders zijn toen hij jong was overleden aan een hartaanval. En Stanley, de jongen waarvan ik een ketting met een kruisje eraan kreeg heeft alleen een grootmoeder die naar hem omkijkt, zijn moeder is vermoord door de politie.
In veel gezinnen waaruit de jongens komen is er een vader die alcohol verslaafd is, al het geld verspilt en geen zorg draagt voor het wel en wee van de familie. Vaak kan de moeder niet voor alle kinderen zorgen en daarom zitten veel jongens hier.
Elke jongen heeft zijn eigen verhaal, ze zijn niet zomaar hier. En nu leven ze hier op het Boys Home met elkaar met alles wat daarbij komt kijken (vriendschappen en vechten wisselen elkaar soms snel af)
Ik blijf steeds zoveel bewondering voor ze hebben, voor hoe ze alles elke dag opnieuw weer oppakken en aangaan. Lekker uitleven met de games, lekker met elkaar en met ons een beetje dollen zo nu en dan, studeren, schoonmaken en wassen, lekker grapjes maken, praten over toekomstdromen...Ze zijn zo sterk en slim en ik ben zo dankbaar dat ik er even deel van uitmaak, en met steeds weer zo veel bewondering sta ik er naast..!
Eva en ik hebben een sportoutfit laten maken voor elke jongen.. Als aanmoediging en support, en vooral gewoon lekker voor tijdens hun vrije tijd! Het ontwerpen ervan viel nog niet mee, Eva en ik wilden ze graag een mooie tekst met boodschap meegeven. Toen ons oog viel op deze tekst waren we beiden stil; dit was precies wat we wilden zeggen!
Zondag gaan we de tenues uitdelen en er dan natuurlijk meteen lekker in sporten, ik kijk er naar uit!
Lieve jongens:
‘You’re stronger than you seem, smarter than you think, and loved more than you know!’
Liefs, Nienke
Jullie 100 jongens..
Met elk je eigen verhaal
Bij elkaar op dezelfde plek
Samen delen in een nieuw verhaal
Voor even maak ik daar deel van uit
Een kijkje in jullie leven, en waar ik kan doe ik mee
Dag in dag uit in het vaste ritme van de bel
Met alles wat daarin word verwacht
Zoveel fantasie, ideeën enthousiasme en kracht,
Zo veel bewondering voor jullie!!
Dag in dag uit staan de jongens om 6 uur naast hun bed. Wassen, schooluniform aan en haren netjes gekamd, klaar voor de mis. Dan ontbijt en naar school. Na een lange dag school terug naar het Boys Home, eventjes sporten met zijn allen. Dan moet er schoongemaakt worden in huis en op het terrein. Na het schoonmaken snel onder een koude plens water en dan op naar het leslokaal om te studeren. Na een uur studeren nog eens 40 minuten Engelse les volgen (door Eva en mij gegeven). Tijd voor het nieuws en daarna het avondeten, na t eten de krant lezen 10 minuten en dan de rozenkrans bidden en naar bed.
In het weekend gelukkig wat meer tijd tussendoor.. maar een strak ritme altijd geleid door de bel is er altijd. En dat in een huis met 100 jongens samen. Er zijn twee grote slaapzalen, er zijn maar twee begeleiders (de father en begeleider) weinig eigen ruimte, aandacht en eigen tijd.
Ik vind het een heftig programma, ik kan me er soms moeilijk in voegen, het voelt zo alsof je geleefd word in een regime, zonder eigen wil. Zo voel ik het, ik ben zo anders gewend! Ik ben zoveel vrijheid, liefde, ruimte, mogelijkheden gewend.. Maar hoe zien de jongens dat? Als ik naar ze kijk heb ik zo diep respect voor ze. Ik schaam me soms dat ik er moeite mee heb, of als ik moe ben en het liefst even iets oversla.. Ik ben hier maar een paar maanden.. de jongens leven hier echt, tot ze groep 8 voorbij zijn en naar een ander Boys Home gaan of iets anders gaan doen…
Misschien zijn ze niet anders gewend, de rijkdom, de vrijheid, de liefdevolle opvoeding met alle warmte liefde en ruimte hebben sommige jongens misschien wel nooit gekend.
Zo is er een super enthousiast en lief jongetje, Mutu, die toen hij drie was tijdens de tsunami alles en iedereen is verloren. Hij is gevonden bij een busstation en niemand weet iets over hem, hij is vanaf zijn 3e hier opgevangen. Of Hare Krishnan; zijn beiden ouders zijn toen hij jong was overleden aan een hartaanval. En Stanley, de jongen waarvan ik een ketting met een kruisje eraan kreeg heeft alleen een grootmoeder die naar hem omkijkt, zijn moeder is vermoord door de politie.
In veel gezinnen waaruit de jongens komen is er een vader die alcohol verslaafd is, al het geld verspilt en geen zorg draagt voor het wel en wee van de familie. Vaak kan de moeder niet voor alle kinderen zorgen en daarom zitten veel jongens hier.
Elke jongen heeft zijn eigen verhaal, ze zijn niet zomaar hier. En nu leven ze hier op het Boys Home met elkaar met alles wat daarbij komt kijken (vriendschappen en vechten wisselen elkaar soms snel af)
Ik blijf steeds zoveel bewondering voor ze hebben, voor hoe ze alles elke dag opnieuw weer oppakken en aangaan. Lekker uitleven met de games, lekker met elkaar en met ons een beetje dollen zo nu en dan, studeren, schoonmaken en wassen, lekker grapjes maken, praten over toekomstdromen...Ze zijn zo sterk en slim en ik ben zo dankbaar dat ik er even deel van uitmaak, en met steeds weer zo veel bewondering sta ik er naast..!
Eva en ik hebben een sportoutfit laten maken voor elke jongen.. Als aanmoediging en support, en vooral gewoon lekker voor tijdens hun vrije tijd! Het ontwerpen ervan viel nog niet mee, Eva en ik wilden ze graag een mooie tekst met boodschap meegeven. Toen ons oog viel op deze tekst waren we beiden stil; dit was precies wat we wilden zeggen!
Zondag gaan we de tenues uitdelen en er dan natuurlijk meteen lekker in sporten, ik kijk er naar uit!
Lieve jongens:
‘You’re stronger than you seem, smarter than you think, and loved more than you know!’
Liefs, Nienke
-
05 April 2013 - 16:03
Peter:
Lieve Nienke,
wat een prachtverhaal weer, eigenlijk ben ik er stil van, woordeloos. De mooie foto's zetten geven je verhaal nog meer kracht. Mooi!! Julie zijn goed bezig. De tekst op de sportkleding is prachtig.
Veel plezier zondag bij het uitdelen. Peter. -
05 April 2013 - 20:08
Sylvia:
Nienke, wat een bijzonder verhaal heb je geschreven. Meid, wat een ervaring voor de rest van je leven en tegelijkertijd zo goed bezig zijn voor anderen. Helemaal top. Ik hoop dat je er nog veel van geniet.
Hartelijke groet,
Sylvia -
06 April 2013 - 22:46
Loes Hagmeijer:
lieve Nieke weer een prachtig verhaal en wat een indruk maakt dat op mij en wat moeten die werken ook mijn petje af voor die gasten, en zeker ook voor jou . en wat wonen wij toch vrij ook wel op de klok ook gehaast en het is hier erg koud, ook niet zo vrij als wij denken maar we hebben het rijk te verleken bij daar hun maar als maar gezond dat een wens voor iedereen nu nieke ik ga hou haaks en ik kijk zoaf en toe hoe je het maakt doei loes -
08 April 2013 - 18:00
Natalie:
Hey lieve Nienk,
Wat een mooi verhaal weer (even een traantje wegpinken) en wat een mooie tekst hebben jullie uitgekozen! Hoe was het uitdelen gisteren? Is alles heel gebleven? Kijk uit naar het verhaal!
Dikke kus,
Natalie -
08 April 2013 - 19:06
Antoon:
Beste Nienke
Ik vind dat jij ook zo'n outfit verdient, ik vind je sterk omdat je dit doet, slim omdat je er zo goed relativeert en hierdoor houd iedereen die jou kent (en weet dat je dit belangeloos doet) van jou.
Hou vol, met vriendelijke groet.
Antoon -
08 April 2013 - 19:09
Astrid:
Hoi Lieve Nienke,
Ik sluit me helemaal bij bovenstaande aan. Hoe je dit beschrijft en wat dit doet met jou, mij, ons!
Zo ontroerend hoe je deze jongens beschrijft !
Heel veel lieve groetjes voor jou en Eva!
mam -
09 April 2013 - 19:01
Birgitta:
Nienke
elk verslag van jou is geweldig om te lezen.
Mocht je bij thuiskomst niet weten wat je wil gaan doen --> schrijfster.
Echt in 1 woord: GEWELDIG
Wat je doet is geweldig, wat je meemaakt is geweldig en jij bent super geweldig!!!
Heel veel succes de komende dagen en veel groetjes van hier.
Birgitta
-
10 April 2013 - 11:40
Eva:
Hoi Nienke,
Wauw wat een mooi verhaal. Ik kan me helemaal inleven en voorstellen dat het heel bijzonder is om deel uit te maken van hun verhalen. De sportshirtjes vind ik ook heel mooi en bijzonder. Ik zie dat jullie daar met liefde aan gewerkt hebben. Mooi!
De bel in het verhaal doet me ook denken aan Taizé. Lijkt het daar ook op?
Groetjes,
Eva -
15 April 2013 - 11:52
Jantieneke:
Lieve Nienke,
Dit verhaal had ik nog niet eens gezien/gelezen, prachtig!
Dankjewel! Voor mij ook weer even een stukje bewustwording voor wat ik allemaal heb....
Gave tekst voor op de shirts, heel mooi!
Lieve groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
