Bye tumbi bye!

‘Anbule tumbihèle, nonquel unkulei marakèmartoom!’ : Lieve broertjes, we zullen jullie nooit vergeten! Zo luidde de tekst die Eva en ik gister tijdens de afscheidavond in Tamil (!) tegen de jongens zeiden. Want hoewel ik hier ook vaak moedergevoelens voor de jongens had, zijn het vooral mijn (kleine) broers en zijn wij al die weken hun ‘sisters’ geweest en genoemd. Afgelopen tijd heb ik toch wel echt een band met deze jongens gekregen!

Gister hebben de jongens na de mis en ontbijt hun mooie kistjes ingepakt en vervolgens gingen ze een voor een met familie mee naar huis. De meeste jongens werden opgehaald door een van hun ouders, broer of zus, oom/tante of oma. De hele ochtend zaten Eva en ik buiten, proberen onze tranen tegen te houden en ons groot te houden en steeds weer een jongen uitzwaaien.. Het is zo dubbel, want ze zijn zo super blij dat ze vakantie hebben, en ik ben heel blij om hun zo blij te zien dus was ik ook blij, maar tegelijk doet het afscheid nemen van die lieve jongens ook zeer want ik weet dat ik ze nooit meer zie!

Ik heb wel het gevoel dat we deze laatste week nog alles eruit hebben gehaald en alles hebben gegeven! We hebben echt nog super veel geregeld en hard gewerkt en bijzondere dingen gedaan! Het meest bijzondere daarvan is wel dat we deze week 3 dagen in Sari hebben gelopen! Zaterdag heeft Selvi ons voor het eerst in onze Sari gewikkeld. Wauw dat was wel even een bijzonder moment! Daarna heeft Selvi ons helemaal mooi opgemaakt en natuurlijk mooie verse bloemen in ons haar! En toen over straat in Sari! We kregen zoveel complimentjes! Bij Selvi hebben we thee gedronken en genoten van dat hele moment.. En toen naar onze jongens! Ze keken allemaal vol bewondering naar ons toen we aankwamen, ik zal die blikken nooit vergeten! Ze zeiden allemaal: ‘nu ben je onze moeder!’ Hun moeders hebben namenlijk allemaal een Sari en nu leken wij ook meer op een Indiase vrouw dan in ons ‘westerse kloffie’.

Dinsdag hebben Eva en ik een hele Indiase dag gehad. In Sari zijn we met een tempo naar de stad gegaan en zijn we met zo’n fietsrikshaw naar een Indiase koffiebar gegaan. Koffie gedronken en toen aan zee foto’s gemaakt. Daarna Indiaas geluncht (rijst met 8 bakjes saus ernaast) en toen in Sari de jongens van school gehaald! Alle teachers (ook altijd super mooi in Sari) kwamen naar ons toe en waren erg enthousiast, ook de jongens waren weer helemaal enthousiast, ik voelde me echt bijzonder zo!
De rest van de week hebben we nog even hard gewerkt; we hebben voor alle jongens een mooie foto van hun uitgezocht en uitgeprint en mee gegeven. We hebben de groepsfoto als afscheidkaartje gemaakt en uitgeprint, een foto collage gemaakt voor op t Boys Home en we hebben een film over t Boys Home gemaakt met foto’s van afgelopen maanden! Super gaaf is die geworden! Daarnaast hebben we geregeld dat de jongens gister avond een speciaal diner hadden met byriani (luxe rijst) kip, groenten, chips, sinaasappel en ijs toe. Dat hebben we gesponsord! Donderdag zijn we op pad geweest om van t overige sponsorgeld 6 cerram board spellen te kopen (een bekend Indiaas bordspel) en we hebben 2 harmoniums gekocht (een houten handpiano). Ook hebben we voor elke jongen een gevulde etui in elkaar gezet met pen, potlood, gum en puntenslijper, als afscheidcadeautje!

Gister was dus het moment daar; de laatste dag met ‘onze’ jongens! Voor het laatst met ze mee naar school lopen.. altijd zo gezellige momentjes! Hun laatste examen, wat waren ze blij! Ze hebben de hele week examens gehad, en stonden smorgens al om half 6 op om ook nog voor schooltijd te leren. Smiddags na het sporten gingen ze ook nog eens twee uur leren.. ze hebben zo hard gewerkt deze week, en nu was t hun laatste dag voor de vakantie! Smiddags hebben we ze in Sari weer opgehaald, voor t laatst! Daarna nog 1 keer sporten en toen na het bidden klaar maken voor de afscheid avond.

De jongens deden per groep een dansje, ze kunnen echt super goed dansen! Father Lawrence en father Lawrence waren er ook bij en Eva en ik kregen een mooie toespraak. Ook van een van de jongens, in het Engels! En we kregen een blad waarop alle jongens hun naam hadden geschreven! Eva en ik hadden dus iets in Tamil voorbereid, en dat hebben we aan de jongens verteld. Daarna lieten we de film zien die we gemaakt hadden, dat was echt een succes! Tot slot was het tijd voor alle cadeaus, de jongens waren er stil van! Want naast al deze dingen hebben we de sporttenues kunnen geven en een klaslokaal kunnen sponsoren, die word gemaakt door de carpenters en is bijna af! We hebben zoveel sponsorgeld opgehaald en hebben zoveel kunnen doen! Nogmaals enorm bedankt!
En nu is het stil hier op t Boys Home.. er zijn nog een aantal jongens die vandaag naar huis gaan, en nog een aantal die muziekles hebben (ook wel weer gek dat er nog een aantal wel zijn) Het is heel fijn om te zien en te weten dat ze blij zijn en lekker vakantie hebben en naar familie zijn! Bijzonder om ook die laatste loodjes met ze gedeeld te hebben! Echt een mooie afsluiting was het zo met de jongens en het is ook goed zo. Ons werk zit erop, en we hebben er ondanks de soms moeilijke momenten ontzettend van genoten, vooral van de jongens! Ik zal ze nooit vergeten, mijn tumbi’s… mijn Indiase broertjes..!

Vanaf volgende week breekt het tweede deel van mijn avontuur in India aan. Volgende week neemt father Rasa ons mee op een 5 daagse trip door Tamil Nadu. We gaan naar langs verschillende Don Bosco projecten in verschillende plaatsen. We gaan de bergen in en ook naar bijvoorbeeld de grote stad Bangalore. Nu de jongens uitgezwaaid zijn en ons werk erop zit kijk ik ook erg uit naar onze volgende avonturen in en door Zuid India!

Bedankt voor alle sponsoring en lieve berichtjes!

Liefs, Nienke

PS. Vanaf 30 april neem ik echt afscheid van het Boys Home, post komt dan dus niet meer bij mij aan! Mailen kan natuurlijk wel altijd! 