De andere kant van India
Door: Nienke
Blijf op de hoogte en volg Nienke
13 Maart 2013 | India, Pondicherry
Meer dan een maand geleden begon ik mijn avontuur in India.. Soms voelt het al zo veel langer geleden, er gebeurt zoveel op een dag dat 1 dag wel 3 dagen lijken! Dat is ook best logisch, we hebben een ochtend programma met de jongens, dan een dag programma waarin we dingen regelen op t Boys Home of erop uitgaan, en dan smiddags als we de jongens ophalen een middag/avond programma!
Sinds afgelopen weekend begint het echte India steeds meer binnen te dringen.. afgelopen maand heb ik natuurlijk veel gezien, en echt niet alleen maar mooie dingen.. maar ik liet de andere dingen nog niet zo toe.. ik verwerkte ze niet maar probeerde ze langs te laten komen.. nu lukt dat niet meer en komen sommige dingen die ik zie van India als keiharde realiteit binnen. Het zou een oneerlijk en een eenzijdig en onrealistisch beeld geven van India als ik niet ook die kant van India beschrijf, voor mezelf en naar jullie als lezer toe, en daarom hier een stukje uit mijn dagboek dat ik laatst schreef…
‘Ik begin steeds meer boosheid te ontwikkelen voor de Indiase man. Ik ben beland in zo’n bizarre en onrechtvaardige cultuur met zo’n weinig respect voor de vrouw! Terwijl de vrouwen hier juist álles doen; Ze staan vroeg op om een prachtige Kolam voor de deur te tekenen , en daardoor word je hier elke ochtend door de prachtigste bloemen tekeningen (Kolam) verwelkomt gemaakt door de vrouwen! Er word van de vrouw verwacht dat zij er prachtig uitziet in Sari of Churida (en dat zien ze ook altijd!) terwijl veel mannen een vieze ‘theedoek’ om hun middel dragen. De vrouw werkt smorgens vroeg in het huishouden, zorgt voor de kinderen en gaat dan nog vaak naar haar werk om dan de kinderen weer op te vangen en te zorgen voor het avondeten. Veel mannen zie je overal opduiken in koffiebars, in het park, en langs het strand.. ik heb nog nooit een vrouw bij een koffie of thee bar gezien! Daarnaast word een vrouw hier nog steeds vaak uitgehuwelijkt aan een man. De vader kiest over het algemeen een geschikte man uit, de dochter heeft niet veel in in te brengen, ik heb al heel wat trieste verhalen gehoord over jongen vrouwen die uitgehuwelijkt zijn, kinderen krijgen en vanaf dan al op hele jonge leeftijd huisvrouw en moeder zijn.
Het lijkt wel of de Indiërs over het algemeen heel onverschillig zijn. Het is bijvoorbeeld zo ontzettend super smerig op straat! Overal zwerft afval langs, alle straten zijn 1 grote stinkende vuilnisbuilt en de heilige koeien moeten er hun eten tussenuit zoeken en eten al het plastic daarbij ook op, schrijnend om te zien. Als je ergens gaat eten dan doen ze echt niet aan klantvriendelijkheid, en ze staan gerust als je je bord nog niet leeg hebt met de rekening in hun hand en hun neus in je portemonnee te wachten tot je betaald. En overal waar je bent hoor je diep gerochel, word er gespuugd op straat en staan mannen rustig ongegeneerd in hun neus of kruis te krabben.
En ik blijf maar aardig doen tegen iedereen; gedag zeggen, een praatje proberen te maken in mijn beste Tamil, dankjewel zeggen.. waarom steek ik daar telkens weer energie in? Telkens heb ik de hoop dat ik me vergis, dat deze meneer vast wel aardig zal zijn.. maar het kost me een hoop energie en eigenlijk als ik eerlijk kijk dan moet ik maar gewoon accepteren dat de mensen (vooral de meeste mannen) hier gewoon zo zijn. Dat ging de afgelopen maand nog heel goed, dat loslaten, maar nu begint het soms ook gewoon frustrerend te zijn, steeds meer begint die andere kant van India ook binnen te dringen. Ik heb in ieder geval steeds meer ontzag en respect voor de vrouwen in India en ik ben heel erg dankbaar om de plek waar ik geboren ben!’
Gelukkig zijn er deze week ook weer hele mooie en goede dingen gebeurd, van die mooie momentjes die niks of niemand me afneemt! Afgelopen week heb ik samen met Marlon een ring uitgezocht, dat hadden we bedacht als bijzonder verjaardag cadeau van opa. Dank je wel opa!
Afgelopen weekend zijn we nog een keer naar Aurobeach waar Marlon woont gegaan. We hebben een dagje gefietst (!) door Auroville, aan t strand gezeten en vrijdag morgen zijn we voor zonsopgang naar het strand gegaan. Prachtige zonsopgang gezien! (helaas ook een heleboel mannen die er zaten te poepen en naar ons zaten te staren maar zoals ik al zei.. je moet ‘t maar accepteren, ze gaan echt niet weg) Vrijdag avond hebben we een geweldige excursie vanuit Auroville gedaan naar een gemeenschap dat probeert een nieuw bos te planten op grond waar al bijna woestijn was. Heel bijzondere gemeenschap, helemaal ecologisch, groen en veganistisch, en ze hebben in 9 jaar een heel bos geplant waardoor er ook weer water in de grond vastgehouden word! We kregen ook een prachtige film te zien en een heerlijke veganistische maaltijd, was echt een bijzondere ervaring, een cadeautje zo even tussendoor! Zaterdag ochtend hebben we Marlon gedag gezegd, die gaat nu haar nieuwe avontuur reizend door India tegemoet!
Afgelopen zondag was het 2nd Sunday, wat betekent dat er familie van de jongens mag langskomen. Zaterdag hebben we met de jongens daarom 2 welkomstposters gemaakt, waarop alle 100 jongens een klein tekeningetje getekend of geschilderd hebben. Dat was zo gaaf om te doen! Zondag ochtend hebben we ze met ballonnen en al in de gang gehangen voor de familie.
Het was een bijzondere dag, veel jongens zaten met hun familie ergens onder een boom op het veld. Er waren veel moeders, een aantal grootouders of tantes, wat broertjes en zusjes en soms ook een vader. Allemaal hadden ze mega veel eten mee voor de jongens. Eva en ik hebben rondgelopen en kennis met de familie gemaakt. De jongens zo trots dat er familie was, ze zien ze maar 1 middag in de maand! We hebben van de families die er waren allemaal familie foto’s gemaakt, deze gaan we uitprinten en aan de jongens geven. Er waren ook veel jongens naar hun familie, en er waren ook jongens waarvan geen familie was. Zij werden opgevangen door andere familie gelukkig. Wij werden helemaal volgepropt door de familie, overal waar we kwamen kregen we opnieuw een lunch aangeboden, of fruit en snoep en veel gefrituurd spul, wat hier echt een lekkernij is. Helemaal vol en kotsmisselijk zat ik uiteindelijk op mijn kamer. Maar wel helemaal voldaan; zoveel liefde en warmte gezien vandaag! Echt prachtig!
Sinds afgelopen weekend begint het echte India steeds meer binnen te dringen.. afgelopen maand heb ik natuurlijk veel gezien, en echt niet alleen maar mooie dingen.. maar ik liet de andere dingen nog niet zo toe.. ik verwerkte ze niet maar probeerde ze langs te laten komen.. nu lukt dat niet meer en komen sommige dingen die ik zie van India als keiharde realiteit binnen. Het zou een oneerlijk en een eenzijdig en onrealistisch beeld geven van India als ik niet ook die kant van India beschrijf, voor mezelf en naar jullie als lezer toe, en daarom hier een stukje uit mijn dagboek dat ik laatst schreef…
‘Ik begin steeds meer boosheid te ontwikkelen voor de Indiase man. Ik ben beland in zo’n bizarre en onrechtvaardige cultuur met zo’n weinig respect voor de vrouw! Terwijl de vrouwen hier juist álles doen; Ze staan vroeg op om een prachtige Kolam voor de deur te tekenen , en daardoor word je hier elke ochtend door de prachtigste bloemen tekeningen (Kolam) verwelkomt gemaakt door de vrouwen! Er word van de vrouw verwacht dat zij er prachtig uitziet in Sari of Churida (en dat zien ze ook altijd!) terwijl veel mannen een vieze ‘theedoek’ om hun middel dragen. De vrouw werkt smorgens vroeg in het huishouden, zorgt voor de kinderen en gaat dan nog vaak naar haar werk om dan de kinderen weer op te vangen en te zorgen voor het avondeten. Veel mannen zie je overal opduiken in koffiebars, in het park, en langs het strand.. ik heb nog nooit een vrouw bij een koffie of thee bar gezien! Daarnaast word een vrouw hier nog steeds vaak uitgehuwelijkt aan een man. De vader kiest over het algemeen een geschikte man uit, de dochter heeft niet veel in in te brengen, ik heb al heel wat trieste verhalen gehoord over jongen vrouwen die uitgehuwelijkt zijn, kinderen krijgen en vanaf dan al op hele jonge leeftijd huisvrouw en moeder zijn.
Het lijkt wel of de Indiërs over het algemeen heel onverschillig zijn. Het is bijvoorbeeld zo ontzettend super smerig op straat! Overal zwerft afval langs, alle straten zijn 1 grote stinkende vuilnisbuilt en de heilige koeien moeten er hun eten tussenuit zoeken en eten al het plastic daarbij ook op, schrijnend om te zien. Als je ergens gaat eten dan doen ze echt niet aan klantvriendelijkheid, en ze staan gerust als je je bord nog niet leeg hebt met de rekening in hun hand en hun neus in je portemonnee te wachten tot je betaald. En overal waar je bent hoor je diep gerochel, word er gespuugd op straat en staan mannen rustig ongegeneerd in hun neus of kruis te krabben.
En ik blijf maar aardig doen tegen iedereen; gedag zeggen, een praatje proberen te maken in mijn beste Tamil, dankjewel zeggen.. waarom steek ik daar telkens weer energie in? Telkens heb ik de hoop dat ik me vergis, dat deze meneer vast wel aardig zal zijn.. maar het kost me een hoop energie en eigenlijk als ik eerlijk kijk dan moet ik maar gewoon accepteren dat de mensen (vooral de meeste mannen) hier gewoon zo zijn. Dat ging de afgelopen maand nog heel goed, dat loslaten, maar nu begint het soms ook gewoon frustrerend te zijn, steeds meer begint die andere kant van India ook binnen te dringen. Ik heb in ieder geval steeds meer ontzag en respect voor de vrouwen in India en ik ben heel erg dankbaar om de plek waar ik geboren ben!’
Gelukkig zijn er deze week ook weer hele mooie en goede dingen gebeurd, van die mooie momentjes die niks of niemand me afneemt! Afgelopen week heb ik samen met Marlon een ring uitgezocht, dat hadden we bedacht als bijzonder verjaardag cadeau van opa. Dank je wel opa!
Afgelopen weekend zijn we nog een keer naar Aurobeach waar Marlon woont gegaan. We hebben een dagje gefietst (!) door Auroville, aan t strand gezeten en vrijdag morgen zijn we voor zonsopgang naar het strand gegaan. Prachtige zonsopgang gezien! (helaas ook een heleboel mannen die er zaten te poepen en naar ons zaten te staren maar zoals ik al zei.. je moet ‘t maar accepteren, ze gaan echt niet weg) Vrijdag avond hebben we een geweldige excursie vanuit Auroville gedaan naar een gemeenschap dat probeert een nieuw bos te planten op grond waar al bijna woestijn was. Heel bijzondere gemeenschap, helemaal ecologisch, groen en veganistisch, en ze hebben in 9 jaar een heel bos geplant waardoor er ook weer water in de grond vastgehouden word! We kregen ook een prachtige film te zien en een heerlijke veganistische maaltijd, was echt een bijzondere ervaring, een cadeautje zo even tussendoor! Zaterdag ochtend hebben we Marlon gedag gezegd, die gaat nu haar nieuwe avontuur reizend door India tegemoet!
Afgelopen zondag was het 2nd Sunday, wat betekent dat er familie van de jongens mag langskomen. Zaterdag hebben we met de jongens daarom 2 welkomstposters gemaakt, waarop alle 100 jongens een klein tekeningetje getekend of geschilderd hebben. Dat was zo gaaf om te doen! Zondag ochtend hebben we ze met ballonnen en al in de gang gehangen voor de familie.
Het was een bijzondere dag, veel jongens zaten met hun familie ergens onder een boom op het veld. Er waren veel moeders, een aantal grootouders of tantes, wat broertjes en zusjes en soms ook een vader. Allemaal hadden ze mega veel eten mee voor de jongens. Eva en ik hebben rondgelopen en kennis met de familie gemaakt. De jongens zo trots dat er familie was, ze zien ze maar 1 middag in de maand! We hebben van de families die er waren allemaal familie foto’s gemaakt, deze gaan we uitprinten en aan de jongens geven. Er waren ook veel jongens naar hun familie, en er waren ook jongens waarvan geen familie was. Zij werden opgevangen door andere familie gelukkig. Wij werden helemaal volgepropt door de familie, overal waar we kwamen kregen we opnieuw een lunch aangeboden, of fruit en snoep en veel gefrituurd spul, wat hier echt een lekkernij is. Helemaal vol en kotsmisselijk zat ik uiteindelijk op mijn kamer. Maar wel helemaal voldaan; zoveel liefde en warmte gezien vandaag! Echt prachtig!
-
13 Maart 2013 - 07:38
Ryanne Mulder:
Wauw Nienke! Wat een avontuur. Geweldig dat je zoveel meemaakt, ook al is niet alles positief, ook dat brengt weer bijzondere inzichten met zich mee! Geniet ervan!
Groetjes, Ryanne -
13 Maart 2013 - 09:24
Jantieneke:
Lieve Nien,
Goed dat je ook schrijft en deelt over de mindere mooie aspecten van de Indiase cultuur!
Sterkte om daar goed mee om te gaan!
Liefs -
13 Maart 2013 - 12:53
Astrid:
hoi lieve nienke,
Leuk en goed om je verhalen te lezen en foto's te zien, gelukkig maakt dit het ook een beetje anders,
maar lijkt me wel erg heftig ook , denk ook goed om je zelf!
veel lieve groetjes mam -
13 Maart 2013 - 13:21
Nienke Van Kammen:
Hi Nienke!
Wat een mooi, eerlijk en open verhaal. Ben blij dat je dat met ons deelt, goed van je! Het leven in een andere cultuur is niet altijd te begrijpen voor ons, en inderdaad soms ingewikkeld en schrijnend. Maar het is een kwestie van accepteren, jij bent namelijk de gast daar. Jij op je eigenlijk plekje kunt daar de jongens en de vrouwen iets positiefs meegeven en goed voor ze zijn. En dat kun jij heel goed! Daarom is het ook zo gaaf dat je daar bent! Succes meid :)
Liefs,
Nienke -
13 Maart 2013 - 16:24
Birgitta :
Hai Nienke,
Respect voor jou en wat maak jij allemaal mee, zeg. Na al je ervaringen in Ethiopie nu weer nieuwe levenslessen en zienswijzen. Dit vergeet je nooit meer.
Maar vergeet vooral ook niet om goed om jezelf te denken.
Toi toi meid!
Heel veel groetjes vanuit een koud en vanmorgen even wit Haarlem.
-
14 Maart 2013 - 18:44
Klaaske:
Hoi Nienke,
De andere kant+letterlijk en figuurlijk. Wij hebben enorm veel bewondering voor je hoe je dit samen met Eva doet. Dat is niet altijd even gemakkelijk wanneer je dit vergelijkt met de manier waarop we in Nederland leven. Zeker wat je schrijft over vrouwen!
We kijken er echt naar uit om jullie te zien in India te zien. Leuk dat je met ons meegaat.
liefs Klaaske -
17 Maart 2013 - 18:38
Loes:
nou Niek wat zij daar de vrouwen daar niets waart , en griezelig als ze zo naar je kijken dat lijk mij niets, maar goed vrouwen weten niets beter daar, nu ik het wel leuk om je te volgen daar ik zal het niet zo gouw doen daar mijn petje af meiden en kijk uit voor die vieze kerels daar heel lieve groetjes van mij doei ik lees je weer -
20 Maart 2013 - 14:29
Jose Spaan - Capellen:
Hoi Nienke, natuurlijk van je moeder gehoord dat je naar India zou gaan. Ze heeft de link voor je verslagen dus op mijn verzoek doorgestuurd. Vanmiddag eens alles rustig gelezen en de foto's bekeken. Wat maak jij weer veel mee zeg. Wat een indrukken zul jij allemaal opslaan. Mooie, ontroerende, heftige! Ik kan me heel goed voorstellen dat dat allemaal een plekje moet krijgen en dat dat tijd kost. Ik heb erg veel respect voor je dat jij en je medevrijwilligers dit allemaal doen. Het overgrote deel,van de jongeren zullen zich hier niet aan wagen. Te gesteld op hun luxe. Ik wens je nog prachtige maanden in India en blijf alles goed in perspectief zien. Zorg goed voor je zelf! Hartelijke groet Jose Spaan -
20 Maart 2013 - 18:50
Odette Van Der Veldt:
Wat een geweldige ervaring Nienke. Blij voor je dat je deze waanzinnige stap hebt genomen ;-) Trots!! -
20 Maart 2013 - 22:26
Jolette:
Namaste Nienke!
herkenbaar hoor, wat je allemaal schrijft, al die tegenstellingen, cultuurverschillen, kruiskrabben, rochelen, neuspeuteren... Toen ik in India woonde, heeft het mij vaak tot wanhoop gebracht, want iedereen zei me altijd: je houdt van India, of je haat het... Totdat ik ontdekte dat het allebei kon! Hoe simpel toch.... En een Indier zei mij eens: India is imponerend, fascinerend en....deprimerend. Het went en ook de mannen leerde ik in verschillende lichten zien naarmate ik er langer was. Het is geen Nederland, maar er lopen ook zeker ruimdenkendere mannen rond. Leuk hoor, om al je ervaringen te lezen, blijven genieten hoor, met al je zintuigen open (en af en toe je neus dicht ;-) ,
groetjes, Jolette -
23 Maart 2013 - 14:30
Maud:
Lieve nienke ,
Wat maak jij veel mee zeg je prachtige verhalen die je zo levend kan vertellen super leuk het lijkt me geweldig om die jongens zo te zien stralen .
Nienke nog heel veel mooie weken te gaan en we kijken uit naar je volgende verhaal.
Groeten jan en maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
