100 paar schitterende ogen...

Pondicherry, India, maandag avond 22.00 uur

Twee weken geleden had ik al iets over het geven van Engelse les genoemd. Inmiddels geven Eva en ik dus al weer een tijdje Engelse les. Ik geef elke avond 40 minuten Engelse les aan de 7e klas, zo’n 30 jongens. Dat valt soms nog niet mee, 30 jongens bij elkaar in 1 lokaaltje, vaak zijn ze zo druk en enthousiast dat ze allemaal door elkaar praten/roepen of zelfs al bij t bord staan voor ik een vraag heb gesteld. Eerst lezen de jongens 1 voor 1 een stukje Engelse tekst hardop en ik help ze daarbij. Het verschil in niveau is heel groot. De ene jongen kan heel goed de Engelse tekst lezen en een ander kan geen een woord Engels lezen. Dat was wel even zoeken hoe ik dat moest gaan doen, inmiddels heb ik daar mijn weg in gevonden. Na het lezen leer ik ze elke dag 5 Engelse woorden en we herhalen de woorden van de vorige dag in een soort overhoring. Dit vinden ze vooral heel erg leuk en als ze ze voorlezen (lees; wie het hardst de woorden roept) is het vast en zeker aan het eind van de straat te horen! De Engelse les is voor mij een uurtje zweten om iedereen een gelijk aandeel te laten krijgen in de les, maar het is heel bijzonder om zelf te knutselen om de les zo goed mogelijk vorm te geven om zo de jongens te helpen met hun Engels!

Afgelopen week hebben Eva en ik ook weer een aantal mooie projectjes ondernomen! Dinsdag zijn we met father Rasa in Tiruvannemalai naar een internaat en textielfabriek van Don Bosco geweest. Eva en ik willen graag sporttenues geven aan de jongens voor tijdens de games die elke dag hebben, en we gingen kijken of zij deze voor ons kunnen maken. Onderweg ernaartoe keek ik mijn ogen uit, wat is India toch bijzonder en mooi! Toen liepen we ineens in een textiel fabriek, alle vrouwen achter de naaimachines, alle mannen achter machines en strijken.. het was een prachtige fabriek maar zoiets had ik nog nooit gezien en het maakte best indruk op me! Eva en ik hebben textiel en een design voorgesteld en daar worden nu voorbeelden van gemaakt om de jongens straks te laten passen. Het project van Don Bosco gaat de tenues dan maken.. helpen we eigenlijk 2 projecten mee dus!
Na de zaken nam Rasa ons mee naar een beroemde Ashram en naar een prachtige tempel, dat was een onverwacht uitje voor ons en het was erg indrukwekkend en ik genoot met volle teugen!

Ook hebben Eva en ik afgelopen week kwasten en papier gekocht, zodat we in de weekenden met de jongens kunnen gaan schilderen. Hopelijk is hier tijd voor,de examens komen eraan en we merken dat er daardoor extra gestudeerd word en de jongens moeten daarom soms op zaterdag zelfs extra naar school..
Afgelopen week was er in het nieuws dat de film ‘Life of Pi’ 4 oscars had gewonnen. Ik had toen voorgesteld om voor de jongens een soort bioscoop avond te organiseren. Zaterdag kwamen we erop terug en toen was ineens geregeld dat we zondag al met zijn allen die film gingen kijken! Wel ipv het strand, maar dat komt wel goed. Zo zaten we zondag al met zijn allen film te kijken, volgens mij helemaal top want de jongens zagen er allemaal super moe uit van het weekend! We hadden snoepjes erbij, heerlijk was het om de jongens lekker te horen lachen, daar genoot ik van!

Nu ik steeds langer hier samen ben met de jongens begin ik steeds meer respect en liefde voor ze te voelen..Inmiddels herken ik ze bijna allemaal aan hun stralende, vrolijke, en soms ondeugende paar ogen, en ik ken ze nu bijna allemaal bij naam. Dat geeft een band.. ik kan de meesten nu persoonlijk aanspreken, aanmoedigen of een complimentje naar ze maken..
Naarmate ik hier langer met ze samenwoon merk ik dat de manier waarop zij hier leven ook steeds meer indruk op mij maakt. Elke dag staan ze vroeg op, nooit een keer uitslapen.. studie, school (zelfs in het weekend!) en weinig eigen tijd zoals wij dat kennen, weinig eigen bezittingen, altijd in het ritme van de dag mee gaand… En geen moeder figuur om hun heen. De 100 jongens worden begeleid door 1 father en 1 vaste begeleider. Dat is best bizar als ik aan mijn eigen jeugd en aan de zorg in NL denk.. Ik vind het best heftig om dat te zien en om er midden in te staan.. Maar als ik dan weer naar de jongens kijk zie ik ook zulke vrolijke en enthousiaste doorzetters die letterlijk en figuurlijk overal wat van weten te maken! Van de week kregen Eva en ik een hoofdtooi van blaadjes gemaakt op, ze doen spelletjes met steentjes die ze vinden, of schrijvend in het zand..

Afgelopen week was ik veel moe, ik merk dat ik de dagen ook wel heel intensief vind, overdag zijn we met van alles bezig, vaak dingen om te regelen, en dan komen de jongens uit school en zijn we tot we gaan slapen met hun samen. Er gebeurt zo veel op zo’n dag (en sommige dingen zijn best heftig zoals als er iets met de jongens, of dingen die je op straat ziet zoals bedelende mensen, vechtende honden, of gewoon al langs de drukke straten lopen.. Ik heb mezelf daarom voorgenomen om iets vaker vrij te nemen, minimaal 1 middag/avonnd per week en af en toe misschien naar een leuk plaatsje in de buurt gaan om ook de omgeving te verkennen.

Afgelopen vrijdag hadden we ook smiddags/ savonds vrij genomen en dat was even genieten in Pondicherry en aan zee met verse kokosnotenmelk! Ook zijn we op onze weg terug savonds op zoek gegaan naar een tentje in ‘onze straat’ waar we de beroemde Indiase chai thee konden drinken.. Eerst kwamen langs een klein Hindu tempeltje waar net een viering werd gehouden, we werden uitgenodigd voor een zegening en kregen een wit/rode stip op ons voorhoofd en bloemen in ons haar. We zijn ergens naar binnen gestapt op goed geluk.. dat hebben we wel geweten, een man en vrouw die geen Engels konden (wel super lief) en niet begrepen wat we wilden (ik dacht dat ‘chai’ hier hartstikke bekend was) uiteindelijk kregen we gefrituurd groenten en oersterke en bittere zwarte limoen thee voorgeschoteld. Met een stalen gezicht alles netjes opgegeten en gedronken.. mooie spontane ervaring weer! En daarom vind het het zo heerlijk om ook lekker op pad te gaan, zo veel om te ervaren, te proeven, zien en ruiken hier! Haha wel eenmalig in dit tentje.. (inmiddels hebben we ons laten een ander echt thee tentje aan laten wijzen die we binnenkort vast en zeker gaan uitproberen!)

Ik schrijf dit verhaal vanaf mijn bed in mijn nieuwe kamertje, Eva en ik hebben beiden een nieuwe kamer gekregen, met airco, echt super luxe.. ik schaam me wel een beetje tegenover de jongens als ik bedenk dat zij op een rieten matje slapen en met z’n 50en in 1 zaal... maar het is ook wel heel lekker zo’n eigen kamertje, met een raam erin en dus nu ook uitzicht en frisse lucht!

Liefs uit India!

Nienke