INDIA: Everything is possible!

Als niks zeker is (wat altijd het geval is in India) is alles mogelijk.. dat is een motto die ik hier steeds in mijn hoofd heb en wat ook elke keer weer heel duidelijk blijkt dat het in India zo is!

Net als je denkt dat je weet hoe de dagen er een beetje uitzien gaat het natuurlijk ineens allemaal weer heel anders, als je denkt te weten dat het weekend op zaterdag en zondag is wordt het hier ineens verschoven naar zondag en maandag. Je weet nooit precies of een Indiër nou ja of nee zegt, of dat hij begrijpt wat je zegt.. het wiebelen met het hoofd kan echt van alles betekenen..je weet het niet zeker en alles is dus mogelijk in zijn ‘antwoord’.

Soms best nog een beetje zoeken en verwarrend, maar ik heb nu door dat het zo gaat hier en ik hou dus steeds in mijn hoofd dat er van alles onverwacht kan veranderen/ gebeuren, alles is mogelijk zelfs als je denkt dat het echt niet kan! (een publieke bus volproppen met ik denk wel meer dan 100 mensen, en als je denkt dat ie propvol zit, kunnen er volgens de busman nog makkelijk tientallen bij..) O ja en als je denkt te weten dat de koe heilig is India, de mobiele telefoon is hier echt heiliger denk ik..

De afgelopen week was een bijzondere week en is hij echt voorbij gevlogen, er gebeurt hier zo veel en ik wil jullie graag mee nemen langs de hoogte punten van afgelopen week..

Afgelopen woensdag hadden de fathers van verschillende projecten hier samen een meeting in een plaats hier verder op. Eva en ik mochten ook mee. Onderweg werden de huisjes van Pondicherry steeds meer vervangen door rieten hutjes en vervolgens kwamen de prachtig groene rijstvelden buiten de stad in zicht. Het is echt genieten om onderweg te zijn, er is altijd zoveel te zien! Eva en ik gingen een tempel verderop bezoeken terwijl de fathers een meeting hadden. In de bus zij Atache (de chauffeur) dat we onze slippers alvast uit moesten doen.. Eva en ik keken elkaar wel even raar aan, over straat met onze bloten voeten? Toch maar gedaan, beetje onwennig en vooral kijkend naar al het glas en vuil op straat dat ik probeerde te ontwijken liep ik met mijn blote voeten op weg naar de tempel. Ik weet niet wat ik enger vond, de drukke doorgaande weg oversteken of er op mijn blote voeten overheen lopen.. ik keek denk ik meer naar mijn voeten dan naar het verkeer en gelukkig leidde Atache ons veilig naar de overkant. De tempel was een prachtig grote Hindu tempel, heel bijzonder om te zien! De geur van de wierook, het geluid van de klankschalen en het gezang.. indrukwekkend om ook deze kant van India te zien!

Donderdag was Marlon (mijn nichtje) jarig en we hadden met haar afgesproken om met haar naar haar werk te gaan, haar huis te zien en haar verjaardag te vieren en bij haar te blijven slapen. Op de busstand hadden we afgesproken en daar ontmoetten we ook andere Deense vrijwilligers. We hebben lang op de bus staan wachten (waar we nog meer Nederlandse vrijwilligers ontmoeten van hetzelfde project als Marlon) maar door een staking kwam deze blijkbaar niet. Uiteindelijk hebben we een vrachtwagentje aangehouden en zijn we met zijn 7en mee gelift in de laadbak. Wat een geweldige ervaring zo in de achterbak door de stad rijden! Geen bus? Dan een vrachtwagen! Alles is mogelijk!
Toen kwamen we aan bij ‘Baby’s Sarahs Home’, een opvang en tehuis voor kinderen met een verstandelijke beperking, hier werkt Marlon. We hebben hier de hele dag Marlon (die er prachtig uit zag in haar Sari) haar verjaardag gevierd met de kinderen, een feestelijke boel was dat en ook bijzonder om haar project te zien! Daarna ons eerste ritje in een auto- rikshaw naar Aurobeach, waar Marlon woont. Zo’n Autorikshaw is ook een avontuur op zich, met zijn toetertje van niks moet een rikshaw zich door de chaos van het verkeer wurmen (werkelijk overal crost ie tussendoor, ook als je denkt dat het echt niet past tussen twee auto’s door in inhalen dan doet ie dat gewoon) en je leven ligt op dat moment in handen van de chauffeur en het ielige toetertje.
Aangekomen bij Aurobeach keken Eva en ik onze ogen uit. Wat een prachtige plek en een echt strand met zand en palmbomen! Mijn eerste palmbomen strand ooit! We hebben heerlijk gezwommen in de golf van Bengalen (onder het toeziend oog van nieuwsgierige Indiërs) en golven waren er zeker, en hoog ook, geweldig! Het was zo heerlijk om er even helemaal uit te zijn en niet te letten op de tijd, we waren echt even vrij! Savonds gingen we naar de gastmoeder van Marlon. Net toen we in haar schattige huisje waren viel de stroom uit en hebben we bij kaarslicht meegekeken hoe zij chapati maakte voor de groep. Met de hele groep chapati gegeten, echte chai masala thee gedronken en natuurlijk de verjaardag van Marlon gevierd! We sliepen bij Marlon en de volgende ochtend hebben we ontbeten en daarna zijn we naar Auroville gegaan met een rikshaw. Een bijzonder soort dorp met allemaal community’s.. een alternatieve mooie plek. Hier heb ik ook wat Indiase broeken gekocht en ik wil graag een keer terug om Auroville verder te verkennen.

Voor mij was dit echt even een weekendje weg, even vrij en genoten van elke seconden en van deze mooie nieuwe omgeving. Het was ook heel goed om er even uit te zijn merkte ik aan mezelf, het ritme en regime elke dag is best zwaar en ik denk dan ook dat ik echt ga zorgen dat ik af en toe even een middag vrij ben om weer even bij te tanken en weer vol energie naar de jongens te kunnen!

Afgelopen weekend op het Boys Home gebleven, de jongens zijn vrij in het weekend en dan brengen wij juist veel tijd met hen door. Zaterdagavond hadden we een speciale grote kerkmis op het grote Boys Home, met zijn allen bij elkaar. Iedereen zag er op zijn best uit en iedereen was vrolijk. De jongens kregen gesponsord eten en dus een supermaaltijd en de mis was erg mooi. Ik kreeg van een jongen een kettinkje met een kruisje eraan, ik wist niet hoe ik moest reageren.. zo waardevol! Dat zijn echt momenten om te koesteren..!
Zondag ochtend liepen de jongens ineens allemaal met hun kistje en matje naar het dak. Ze gingen hun spullen uitzoeken, schoonmaken en opruimen.. dit was hun hele hebben en houden wat ze hier hebben.. ik heb zelfs nog meer in mijn backpack zitten en laat staan wat er thuis in Nederland allemaal op me wacht. Dat zijn wel gekke dingen soms.. net als dat ze met zijn allen op een grote zaal op rieten matjes slapen, de hele dag een strak ritme hebben met studeren, klusjes doen, bidden, zingen en spelen.

Ik heb echt enorm veel respect voor deze jongens. Ongelooflijk hoe veel ze werken, veel studeren, hoe gehoorzaam ze zijn en hoe vrolijk en vol energie ze altijd zijn!

Gistermiddag hebben we een geweldige middag gehad met de jongens uit de 6e klas (de jongste jongens van rond 9 jaar) We hebben ze mee genomen naar het strand! Helemaal geweldig was dat! Helemaal lopend (zo’n 8 km) naar het strand gegaan, ieder z’n waterflesje en koekies mee. Het was geweldig om ze zo uitgelaten en vrolijk te zien op het strand, even uit waaien en er helemaal tussenuit! Eva en ik hadden ballen en tennisrackets gekocht, maar eigenlijk was het genieten van de zee al helemaal genoeg! Tot slot nog iedereen op een ijsje getrakteerd, het was echt een feestje! Volgende week zondag nemen we groep 7 mee, en de week daarop groep 8. Ik kijk er nu al naar uit om ook hun mee naar het strand te nemen!

Vandaag (maandag) dus nog een extra dag vrij met de jongens, ze zijn nu aan het studeren, straks als de games beginnen gaan we de nieuwe tennisrackets en ballen uitproberen!

Liefs uit India!
Nienke