Welkom terug op mijn blog lieve allemaal!

Lieve familie, vrienden, collega’s en kennissen

Het is nu een half jaar geleden dat ik naar Roemenië ben geweest en mijn laatste verhaal schreef op waarbenjij.nu.
Inmiddels ben ik druk bezig met de voorbereiding voor een nieuw avontuur; een reis naar India! Leuk dat jullie mijn verhalen weer zullen lezen!! Ik kan niet wachten om alles wat ik mee maak op te schrijven om met jullie te delen!

Dit eerste verhaal wil ik graag even kort samenvatten wat er het afgelopen half jaar allemaal gebeurd is. Sommigen van jullie weten misschien wel waar ik allemaal mee bezig ben geweest, en sommige van jullie heb ik misschien al lang niet gesproken en gezien en daarom een ‘korte’ samenvatting van mijn afgelopen half jaar na Roemenië:

Toen ik terug kwam uit Roemenië ben ik eind juni afgestudeerd als bewegingsagoog en psychomotorisch therapeut. (ik moet er nog steeds aan wennen als ik dat zo schrijf, hier heb ik 5 jaar keihard voor gewerkt en het is me gewoon gelukt!) Ik heb mijn rijbewijs gehaald en ben op de dag dat ik mijn rijbewijs én diploma in ontvangst nam terug verhuisd naar Haarlem. In Haarlem ben ik weer thuis gaan wonen, dat was wel even wennen, en niet altijd even makkelijk, maar ik ben mijn ouders heel erg dankbaar dat ik thuis weer mijn plek heb mogen vinden en voor al hun goede zorgen afgelopen maanden!!

De laatste maanden zijn soms best even moeilijk geweest. Ik kwam er achter dat ik eigenlijk toch wel erg veel van mezelf gevraagd heb afgelopen jaren tijdens mijn studie. Tijdens die laatste loodjes voor mijn afstuderen en daarnaast nog van alles eromheen doen, heb ik veel van mijzelf gevraagd en daar ondervond en ondervind ik soms nog steeds de consequenties van. Mijn lichaam geeft nog steeds af en toe aan dat ik te veel heb gevraagd (en vraag) van mezelf en dat ik dus soms even een stapje terug moet doen.
Ook het verhuizen van Zwolle naar Haarlem heeft onverwacht veel met me gedaan. Ineens was ik weer in Haarlem en alles wat ik in Zwolle had opgebouwd voelde ineens ver weg, en ik was daarin een stukje van mezelf kwijt.
En afgestudeerd zijn vond ik eigenlijk ook best een grote stap… Wat moest ik nu gaan doen? Ineens stond de hele wereld open en had ik alle mogelijkheden om van alles te doen.. maar wat dan precies? Ik wilde graag van alles, verder studeren, werken, een eigen huisje zoeken, een reis maken, weer ergens ontwikkelingswerk doen… maar wat was nu het ‘goede’ om te doen?

Ik had het gevoel dat ik nu als afgestudeerde op zoek moest naar een ‘echte’ baan. Ik heb veel gesolliciteerd maar toch had ik steeds een soort onderbuik gevoel dat (dit) nog niet de juiste stap was. Wel was ik ondertussen aan het invallen op de naschoolse opvang van het speciaal onderwijs, iets waar ik erg van genoot en waar ik nu tot eind januari ook nog steeds met veel plezier mee bezig ben!

In Oktober ben ik samen met mijn nichtje Marlon naar Parijs en naar Taize gegaan. Taize is een internationaal Eukomenisch klooster. Hier had ik al veel over gehoord en ik wilde hier al langere tijd graag heen. Nu voelde het als een goed moment om dit ook echt te gaan doen.
Samen met Marlon heb ik een geweldige tijd gehad in Parijs en vooral ook in Taize. Ik vond het heel bijzonder om hier samen te zijn, en om te zien hoe zoveel mensen van over de hele wereld zo toegewijd naar deze plek komen om samen bijeen te komen. In Taize heb ik veel stilgestaan en nagedacht en vooral geluisterd naar mijn hart.
En zo ging ik naar huis met een hoop inspiratie en een waslijst aan dingen die ik mee nam voor mezelf.

Een paar punten wil ik graag met jullie delen;
- Laat je niet leiden door verwachtingen (van jezelf, van anderen of over wat je denkt dat anderen van je verwachten) maar kies je eigen pad en ga daarvoor!
- En soms snap je er misschien geen laars van als er iets heel anders gaat dan je zelf had gepland, of had verwacht of had gehoopt, maar blijf ook dan geloven dat er zoveel meer betekenis aanzit dan je in eerste instantie misschien denkt!
- Pak elke zonnestraal die je tegenkomt!
- Juist de kleine simpele dingen kunnen de grootste uitwerking hebben!
- Take risks!

Deze punten en nog een hele hoop mooie punten meer die ik voor mezelf mee nam namen mij doen voelen en vervolgens besluiten dat ik mijn hart wilde gaan volgen, en mijn hart wilde toch heel graag weer op reis, de wereld verkennen, leren van anderen op de wereld, en iets kunnen bijdragen aan anderen op de wereld.

En zo ben ik dus in de voorbereiding van een nieuw avontuur beland… Precies over een maand zal ik samen met Eva (haar heb leren kennen via de organisatie waarvoor we op pad gaan) voor 4,5 maand naar India gaan!

Sinds ik die beslissing heb genomen voel ik me geweldig. Ik heb het gevoel dat ik mijn hart volg en het voelt zo onwijs goed! En ik vind het een eer en onwijs leuk om jullie weer op de hoogte te houden over alles wat ik mee maak in de voorbereiding en straks daar in India!

Jullie horen meer van mij!

Liefs, Nienke