Vertrouwen, moed en doorzettingsvermogen

Lieve lezers,

Daar ben ik weer!
Ik wilde eigenlijk een heel stoer verhaal gaan vertellen over mijn laatste grote training, namelijk de West Betuwe toertocht die ik afgelopen zaterdag samen met drie teamgenootjes heb gedaan! 180 km door de prachtige omgeving van de Betuwe en de Utrechtse heuvelrug!
Het was een mooie tocht, met veel leuke kleine heuvels erin en naar mijn mening een super mooie training voor de tour for life!
Geweldig ook om zo veel kilometers te maken en om daarna heerlijk uitgeteld maar super voldaan op de bank te zitten! Trots op mezelf dat ik dit toch maar weer mooi volbracht heb, ondanks dat ik het best spannend vond, want zo’n lange tocht was toch alweer lang geleden!
Zeker de dag erna voelde ik me helemaal top; ik had geen eens spierpijn! Echt geweldig!
Voor het eerst had ik echt honderd procent het gevoel dat ik op de goede weg was met de voorbereiding voor de tour for life, en dat ik het aan kan die tocht! Wat een heerlijk gevoel, dat ik dit gewoon kan! Ik voelde me enorm gezegend met zo’n goede conditie, zoveel doorzettingsvermogen en zoveel enthousiasme voor het fietsen!

Ik wou dat het bij dit mooie verhaal bleef.. maar helaas heb ik een stuk minder goed nieuws…
Ik heb een week gewacht om het te vertellen, minder goed nieuws vertellen is een heel stuk moeilijker dan jullie vertellen hoe goed de voorbereidingen wel niet gaan!
Want om maar meteen met de deur in huis te vallen; het gaat nu even alles behalve goed…

Vorige week zondag voelde ik me super na die vorige dag fietsen, en ik had daardoor echt het vertrouwen dat ik de tour for life kan trotseren! Ik wilde mijn sponsor poster eindelijk de deur uit doen naar jullie allemaal en daarvoor had ik nog een mooie foto nodig.
Dus ik samen met mijn vader foto’s gemaakt bij een van mijn lievelingsplekken in Haarlem; het koeienpaadje.. Steeds heen en terug fietsen, en mijn vader maakte de foto’s!
Savonds heb ik een mooie poster gemaakt, en sommige van jullie zullen hem al ontvangen hebben!
Die avond kreeg ik ineens pijn in mijn knie, maar ik schonk er niet zoveel aandacht aan en ging lekker slapen want de volgende dag moest ik werken.
Maandag ochtend deed mijn knie nog steeds zeer, ik ging wel op de fiets naar mijn werk, maar deed rustig aan om niets te forceren.. als de dood voor blessures of overbelasting..
Te laat.. op mijn werk werd de pijn steeds erger en erger en ik begon me steeds meer zorgen te maken.. dit voelde niet goed! Ik werd echt helemaal naar van de pijn, zo’n zeer deed het!
Na mijn werk kon ik gelukkig meteen bij de huisarts terecht; een overbelaste knie waardoor de banden rondom mijn knieschijf zijn verrekt en geïrriteerd.. ik kreeg voor 2 weken diclofinac en moest minimaal 2 weken rust houden..
Die overbelasting is veroorzaakt door het vele in en uit klikken met mijn schoentje toen ik die foto’s ging maken.. toen reed ik steeds heen en terug over het paadje.. niet het fietsen zelf dus, maar het in en uit klikken waardoor ik mijn knie steeds heb gedraaid, hoe stom!!

Helemaal in paniek, verdrietig, boos, radeloos en verloren kwam ik thuis.. ik snapte er helemaal niks meer van.. begreep het niet..
Ik heb al die maanden het gevoel gehad dat ik dit moest doen, deze tocht, dat dit mijn doel was, om mij hier voor in te zetten, en dat heb ik dan ook vol overgave gedaan! En dan nu dit!?
Net op het laatste nippertje zo vlak voor de start!?

Meteen mijn lieve vriendin Noortje gebeld die net afgestudeerd fysiotherapeut is, zij kwam meteen en heeft me tips gegeven. Dat deed me wel even goed..! Super bedankt Noor!
De dagen die daarop volgden heb ik vrijwel niks gedaan wat bewegen betreft. Ik ben wel gaan werken, waar ik enorm van geniet en waar ik daardoor kracht uit haalde en afleiding had..
Mijn lieve ouders brachten en haalden me steeds van het busstation, zodat ik zo min mogelijk hoefde te lopen..

Toen het woensdag was en er nog steeds niets was veranderd begon ik te beseffen dat ik zo niet op zeilkamp zou kunnen. Aanstaande zaterdag zou ik weer een de jongeren week begeleiden bij Sailwise, waar ik toen ook ben gevolgd door de NCRV.. (de NCRV heeft ons team trouwens wel nog gesponsord met een mooi bedrag! Super tof!)
Nu kwam het besef dat ik niet mee kon, en dat moest ik ook vertellen..Ze waren zo aardig dat dat juist me enorm raakte…

Afgelopen vriijdag heb ik ook de hulp van een fysiotherapeut ingeschakeld, want het ging nog steeds niet beter, de pijn werd eigenlijk zelfs erger.
Ik kreeg oefeningen mee en afgelopen weekend heb ik geprobeerd om steeds mijn knie iets meer te belasten door bijvoorbeeld weer trap te lopen.
Maar dit ging niet echt goed, ik heb nog meer pijn in mijn knie.. Vanmorgen ben ik weer terug gegaan naar de fysio.. toch weer wat minder belasten, maar wel blijven bewegen, en hopen en afwachten..

Ik ben dus niet op zeilkamp zoals je waarschijnlijk al begrijpt, het is allemaal even heel anders gelopen dan gepland!
Nu besef ik pas wat vertrouwen en doorzettingsvermogen inhoud. Ook als het niet goed gaat, en als alles waar je mee bezig was ineens lijkt te ontglippen.. om ook dan nog het positieve ervan in te kunnen zien, om ook dan nog te vertrouwen dat het goed zal komen..
En om niet bij de pakken neer te zetten, maar om er alles aan te doen (en ook weer niet te veel) om toch zo goed mogelijk te herstellen.. Om niet in rampscenario’s te denken maar om vooruit te kijken met goede moed en vertrouwen…
Om me erbij neer te leggen dat het nu eenmaal zo is nu.. en dat het niet het ergste is op de wereld..
Om dat allemaal te beseffen en tegen mezelf te blijven zeggen, daar heb ik pas vertrouwen, moed en doorzettingsvermogen voor nodig! Om los te kunnen laten, en om de tijd de tijd te geven… Net als om hulp vragen, om toe kunnen geven dat het even niet goed gaat en om toe te laten dat er voor je gezorgd word…

Dat ga ik nu komende week dus ook doen, het plan is even helemaal gewijzigd en er is even geen plan meer.. ik ga zo met mijn vader en zusje mee naar Denemarken om mijn zusje weg te brengen. Dan ben ik er even uit en dan zien we wel weer verder.. loslaten…

Bedankt voor al jullie lieve mailtjes/reacties die ik al gekregen heb!!

Ik houd jullie op de hoogte! (met hopelijk in mijn volgende verhaal goed nieuws, daar vertrouw ik op!

Liefs, Nienke