Een raar weekend!

Hoi Allemaal!

Hier weer even een bericht(je) vanuit Ethiopië!

Het is al weer zondag.. de week is alweer bijna voorbij! Een drukke week, waarin we hard gewerkt hebben..
We hebben veel aan school gewerkt, en ook eindelijk weer gebarentaal les gehad!

Ik heb een begroting gemaakt voor mijn sponsorproject. Die heb ik opgestuurd naar Respo. Nu hopen dat ze hem goed keuren en dat ik snel kan beginnen met mijn project!
De twee spat studenten waar ik mee gepraat had hadden inderdaad de volgende dag al een lijstje af met sport en spel materiaal die ze graag zouden willen in TC.
Samen met Tio heb ik naar deze lijst gekeken, en samen met een andere collega heb ik er een begroting van gemaakt.
Mijn plan: ik ga een tafeltennistafel kopen en daar neerzetten, samen met tafeltennis materiaal (extra basjes en ballen) ik koop een aantal goede voetballen en volleyballen, ik koop twee doelen voor een voetbal veld, en een volleybal net om een volleybal veld te maken. Ook willen ze heel graag een antenne voor hun tv, zodat ze wat modernere zenders kunnen kijken, dus daar wil ik ook voor zorgen dat die er komt!
Dat is kort gezegd het plan voor TC, zodat de mensen die daar wonen straks wat meer activiteiten kunnen doen in hun vrije tijd!

Ook op de sportoffice hebben ze een aantal nieuwe sport en spel materialen nodig (voetballen, hestjes enzv) en die ga ik ook aanschaffen!
Hopelijk krijg ik begin deze week akkoord vanuit Nederland voor mijn plan en begroting die ik gestuurd heb, en zorgen ze dat ik mijn geld kan.. dan kan ik mijn plan gaan uitvoeren!

Met dit project heb ik dan ongeveer een derde van mijn sponsorgeld gebruikt, voor het andere deel zoeken we op de sportoffice nog een ander mooi doel!

Vrijdag avond hoorden we ook dat de oma van een collega van ons (waar we eigenlijk niet heel veel mee te maken hebben) was overleden. En eigenlijk was het wel zo netjes als wij ook zouden komen. Ik dacht eerst even, huh? Ik ken die man amper, en zijn oma heb ik nog nooit gezien. Zaterdag was meteen al de begrafenis.
Dus ineens hadden we zaterdag zomaar een begrafenis.. ik moest wel even aan het idee wennen..toch een beetje vreemd!
Maar eerlijk gezegd leek het me ook wel een stukje belevenis (misschien een beetje egoïstisch om dat te denken, sorry)
Annemarie had al eerder een begrafenis gehad, en die had ons er gelukkig een beetje op voorbereid.

Zaterdag ochtend om half 11 stonden we klaar (in lange broek en met sjaal) en gingen we met Eskinder mee naar het huis van de vrouw die was overleden. Bij het huis stond een grote legertent met allemaal houten bankjes erin. Daarop zaten allemaal mensen stilletjes te zitten.. in witte doeken gewikkeld. Wij gingen er stilletjes bij zitten..een beetje ongemakkelijk, je kent niemand en je weet niet zo goed wat je moet doen..
Toen kwam er een zwarte bus aan gereden en voordat ik door had wat er gebeurde stonden alle mensen op en renden naar de bus en begonnen te schreeuwen en te huilen. Keihard.. ik schrok er wel een beetje van. De kist werd uit de bus gedragen met alle mensen hysterisch erom heen. De kist ging het huis in, en binnen 1 minuut was de kist weer terug en ging die weer de bus in. Alle mensen nog steeds huilen en schreeuwen..
Toen reed de bus weg en was het ineens weer stil. Iedereen hield op met huilen.
Als er hier iemand overlijdt heb je drie momenten waarop je mag huilen, en buiten die momenten eigenlijk niet. het eerste moment waarop je mag huilen is als je hoort dat er iemand overlijdt, en het 2e moment is dus als de kist het huis word rondgedragen.

Nadat de bus met de kist was weg gereden moest iedereen zorgen dat die snel naar de begraafplaats kwam. Met zijn 23 in een minibus gepropt (een nieuw record!!) reden we naar de begraafplaats. De begraafplaats leek een klein beetje op de begraafplaatsen in Nederland. Alleen liggen er geen bloemen op de graven. We liepen over de begraafplaats
(lees over de graven heen) naar de plek waar de vrouw begraven zou worden. Keihard geschreeuw, en huilende en hysterische mensen. We waren nog maar net op tijd, want toen we aankwamen werd de kist net in de grond gegooid. Er word niet gewacht tot iedereen er is, nee als de kist er is word die ook meteen in de grond gelegd. Dat is dus het derde moment en meteen het laatste moment waarop mensen mogen huilen. Dus je begrijpt misschien dat het er dan best heftig aan toe gaat, op dat moment moet je nog even alles eruit gooien, daarna mag het niet meer. Ik vond het in ieder geval naar om mee te maken, gelukkig was ik er op voorbereid maar anders was ik me steeds rot geschrokken denk ik.

Er werd nog een gebed uitgesproken en toen gingen we weer met zijn 23 in de minibus terug naar de tent voor het huis. Het was toen ook echt over, iedereen was gewoon weer aan het praten! Zo gek! Die overgangen zijn echt heel erg raar. Bij de tent kregen we nog injerra en koffie, en daarna gingen we naar huis.
Het was een rare ochtend.. het ging allemaal zo gek en anders als dat we gewend waren!

Toen we thuis waren kreeg Klaske te horen dat haar oma was overleden. Dat was helemaal raar, we kwamen net van een begrafenis af.. haar oma was al heel lang ziek en Klaske wist wel dat het ging gebeuren, maar toch was het nog even een naar bericht natuurlijk.
S’middags zijn we ergens taart gaan eten, klinkt misschien een beetje gek, maar het was even een gezellige afleiding en iets gezelligs na deze dag!
Savonds zijn we uit eten geweest met Ahadu en Dawit (collega’s van de sportoffice) dat was ook heel gezellig! Maar alles bij elkaar was het wel een super raar dagje!

Vanmorgen ben ik met Klaske en Dawit naar de kerk geweest. Naar de kerk waar Dawit altijd heen gaat, protestants, en in het Amhaars. We wilden al weken een keer mee en vandaag konden we dus mee!
We gingen een hele grote golfplaten gebouw in, de mis was al begonnen.. Gaaf om mee te maken, al verstonden we er natuurlijk niet veel van! Dawit vertaalde wel af en toe wat.. Helaas hadden we het zingen gemist (dat vind ik altijd het leukste gedeelte) en we waren toch daar toch erg nieuwsgierig naar. Dus toen zijn we ook naar het begin van de 2e mis geweest. Het zingen was namelijk aan het begin!. Dat was heel gaaf, de hele zaal zat vol, en op het podium stond een soort gospel koor die er een feestje van maakten. Klaske en ik kregen zelfs een soort walkman waarop een vrouw de tekst vertaalde, helaas kon je er niks van verstaan maar het idee was super!
Het was super gaaf om de liedjes te horen, en vooral om de toewijding van al die mensen te zien. Ik heb echt zitten genieten!!

Daarna hebben we nog lekker machiato gedronken (2 zelfs) en toen zijn we naar de juicebar gegaan. (voor het eerst 2 juices gehad!!) daarna nog ergens thee gedronken en toen zijn we naar huis gegaan. Het was een heerlijke en bijzondere ochtend zo!

Mama is vandaag 50 geworden! Gefeliciteerd mam!!! Vreemd, om dan zo ver weg te zitten!!

Al met al een vreemd weekend, maar ook weer veel nieuwe en mooie ervaringen opgedaan!
Nog maar 3 weken te gaan.. de tijd vliegt echt voorbij!! Voor ik het weet zit ik weer in Nederland.. wat een gek idee.. helemaal niet leuk ook!
Daarom nu nog maar zoveel mogelijk genieten van alle mooie ervaringen hier!!! En zorgen dat ik mijn sponsorproject nog kan uitvoeren! Jullie horen gauw weer van mij!

Dikke Ethiopische knuffel!! Nienke